اي دخـــت گــرامـي پـيمبر
اي سرّ رســول در تو مـضمر
در بـيت شريف وحي، خاتون
بــر چــرخ رفــيع مَجد اختر
اي شبه نبي به خلق و اوصاف
اي نــور مـجسّــم مــصـوّر
اي خـــادم خــانه تـو حوّا
و اي حاجــب درگه تو هاجر
در طــورِ لــقا يــگانـه بانو
در مُـلك وجود زيب و زيور
بــا شــير خــدا عـليّ عالي
هـم سنگر و هم پيام و همسر
مانند تو زن جهان نديده است
غــمـخوار و نـگاهبانِ شوهر
اي عــين كمال و جان بينش
اي شخص شخيص عصمت و فرّ
بـر رفـعت قدر تو گواه است
بــيت و حجر و مقام و مشعر
اي ســيّــده زنــان عــالـم
اي بــضــعه حــضرت پيمبر
تـو اصلي و ديگران همه فرع
تــو جـاني و ديگران چو پيكر
در مُـــلــك وَلا ولــيّـة الله
بـر نــخلِ وجــود احمدي بَر
قــرآن بــه فـضيلت تو نازل
بــرهان تــو مــحكم و مقرّر
روي تــو جــمال كــبريايي
كــوي تــو رواق قُرب داور
از جوي تو شبنمي است زمزم
و از بحر تو شعبه اي است كوثر
زان خـطبه آتشين كه پيچيد
در ارض و سـما بسان تنـدر
محكوم شد آن نظام و گرديد
حــق روشن و غالب و مظفّر
مـن عاجزم از بــيان وصفت
تـو بحري و من ز قطره كمتر
اي امّ مــحـامـد و مـعــالي
اي از تــو مــشام جان معطّر
بــا اين همه عزّ و رفعت شأن
بـا آن همه فخر بي حد و مرّ
از ظــلـم مــنافـقين امّــت
شــد قـلـب مـنير تـو مكدّر
آن را كــه نـمود حقّ مقدّم
كـــردند مــعانــدان مـؤخّر
بردند فدك به غصب و بسـتند
بــر بـاب تو گفته اي مـزوّر
افسوس شكست دشمـن دين
پـهلوي تو را به ضربـت در
بــازوي تـو را به تازيــانه
زد قــنفذ مــلحد سـتـمگر
از سيلي و شـرح آن نگويم
كافتد بـه دل از بيانش آذر
در مــاتم مـحسن شهيدت
ماييم به سوگ و ناله اندر
بر لطفي صافي از سر لطف
بنگر كه بُوَد پريش و مضطر
بس فخر از آن كند كه دارد
بر سـر ز سـتايش تو افسر
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :